• Een intiem strandje aan de noordwestkust van Bretagne. Meteen meer foto’s bekijken? Scroll naar beneden. Daar vindt u een fotopresentatie.
Bretagne: spectaculaire kusten en een aantrekkelijk binnenland
Bretagne strijdt met Corsica (lees meer over Corsica) om de eerste plaats in onze top-3 van mooiste Franse gebieden. Die strijd is nog niet beslist, maar Bretagne gooit wel hoge ogen! We waren erg onder de indruk van het natuurschoon. We bezochten tot nu toe vooral de noord- en oostkust van het departement Côtes-d’Armor en de noord- en westkust van het departement Finistère. En hoewel het weer niet altijd meezat, hebben we er een geweldige tijd gehad.
We bereikten Bretagne via de kust van de Basse-Normandie. We volgden eerst de mooie kustweg tussen Cancale en Saint-Malo. Je bent dan nog in het (eveneens Bretonse) departement Ille-et-Villaine. Je komt op prachtige plekjes terecht en de route vormde dan ook een aardig voorproefje van wat we verderop in Bretagne nog zouden tegenkomen.
Cap Fréhel: uren fotoplezier
Van Saint-Malo zijn we doorgereden naar het imposante Fort la Latte (lees meer over de geschiedenis van deze vesting) en Cap Fréhel in het departement Côtes-d’Armor. Uren hebben we – al fotograferend – rondgelopen op Cap Fréhel. Wat een prachtig stukje natuur! Via de fraaie kustweg naar Sables-d’Or-les Pins zijn we vervolgens naar onze bestemming in het noorden van het departement gereden.
Bretagne: imposant en fotogeniek landschap
De volgende dagen verkenden we vooral de noordkust van het departement. We begonnen aan de Pointe de l’Arcouest bij het Ile de Bréhat. Het eiland zelf sloegen we in verband met de tijd maar over en reden langs de grillige kustlijn westwaarts. We vielen van de ene verbazing in de andere en fotografeerden er lustig op los. Het is een heel fotogeniek landschap.
Hoogtepunt waren de roze rotsen
Het hoogtepunt van dit deel van de kust vonden we de bekende Côte de Granit Rose bij de plaatsen Perros-Guirec en Ploumanac’h. Verspreid over een oppervlak van zo’n 25 hectare liggen enorme stapels stenen en rotsformaties van roze graniet. De grootste stenen zijn maar liefst 20 meter hoog. Ze zijn grofweg 300 miljoen jaar oud. In die tijd zijn ze intensief bewerkt door de elementen. Ze hebben daardoor allerlei curieuze vormen en openingen gekregen.
Natuur heeft kunstwerken geschapen
We zagen niet alleen losse stenen, maar ook stapels en rotsformaties die moeiteloos voor een modern beeldhouwwerk kunnen doorgaan. Echt intrigerend en uiteraard hebben we aan dit stuk kust enorm veel foto’s gemaakt. Tip: probeer dit moois te fotograferen in de ondergaande zon. Dan komt de rozerode kleur van het graniet het beste tot zijn recht!
Het binnenland van Bretagne is heuvelachtig en groen. Een bezoekje waard!
Ook binnenland Bretagne is leuk
Hier en daar zijn we ook een stukje het achterland van de Côtes-d’Armor ingereden. Dat vonden we eveneens de moeite waard: het is een mooi gebied met veel bos. Het is wel tamelijk dicht bevolkt en daardoor is het verkeer er drukker dan je zou verwachten. Maar gelukkig wel minder druk dan in de kustgebieden.
Finistère: Côte des Légendes
Daarna was het departement Finistère aan de beurt. Uit tijdgebrek hebben we – met bloedend hart! – een deel van de noordkust (tussen Roscoff en l’Ile Vierge) overgeslagen. Via het binnenland zijn we naar de Côte des Légendes gereden. Een afwisselend gebied aan de westkust, waar brede riviermondingen in zee uitkomen. Ter hoogte van Portsall liggen veel rotsige eilandjes voor de kust, de Roches de Portsall en de Roches d’Argenton. In verband met het licht kun je dit gebied het best ’s morgens bezoeken.
Een van de kunstwerken van moeder natuur aan de Côte de Granit Rose. Het geheel ziet er wat wankel uit, maar dat valt gelukkig mee.
Uitstapje naar ‘Cornwall’
Vervolgens hebben we het zuiden van de Finistère onder de loep genomen: de Cornouaille (‘Frans Cornwall’). We begonnen in het zuidwesten op de Pointe de Penmarc’h en reden langs de zuidkust in de richting van Le Pouldu. Dat ligt aan de oostgrens van het departement. Maar we schoten niet erg op. Want het is een erg druk, verstedelijkt gebied met een verbazend hoge verkeersdrempel- en rotondedichtheid.
Zuidkust niet spectaculair
De zuidkust vonden we wel aardig, maar niet spectaculair. Ze is vrij vlak en omvat een mengeling van zandstranden en stukjes lage rotskust. Als eerste bezochten we het plaatsje Le Cabellou, dat uitzicht biedt op de Baie de la Forêt en Concarneau. Daarna volgden de Pointe de Trévignon en Raguenès, wat ons betreft de aardigste plekjes die we die dag tegenkwamen. Ons einddoel, Le Pouldu, bleek een leuke maar drukke badplaats. We zijn er niet lang gebleven.
Op een eng-hoge rotspunt van Cap Fréhel genieten deze meisjes van het uitzicht op de zee.
Westkust: van laag naar hoog
De volgende etappe: de westkust. Vanuit Penmarc’h reden we in noordelijke richting. We volgden de Route du Vent Solaire, die je langs de aardigste punten voert. Het eerste deel van de kust met zijn karakteristieke witte huisjes is vrij vlak. Er liggen enorme zandstranden. Het deel tussen Penhors en Plouhinec sprak ons het meeste aan. Daarna koersten we in de richting van de befaamde Pointe du Raz.
Pointe du Raz: toeristenkermis
Hoewel het een doordeweekse dag ver buiten het toeristenseizoen was, stond de immense parking van de Pointe helemaal vol met auto’s, bussen en campers. Drommen mensen slenterden langs een rijtje souvenirwinkels en ander vermaak of liepen kordaat richting Pointe. Wij konden tot onze verbazing en teleurstelling geen parkeerplaats vinden en dropen onverrichter zake af.
Pointe du Van: eivolle parking
Maar op de weg naar de Pointe du Van vonden we een rustig plekje aan de Baie des Trépassés, vanwaar we een mooi uitzicht op de Pointe du Raz hadden. Daarna kwamen we bij de Pointe du Van. Maar ook die hebben we niet bekeken vanwege parkeerproblemen. Hier domineerden de campers; het leek wel een camping in plaats van een parking. Nu ja, we komen nog wel eens terug, maar dan nóg verder buiten Het Seizoen.
Langs de Bretonse kusten kun je heerlijk wandelen.
Noordkust: mooie pointes
We vervolgden onze route langs de noordkust richting Douarnenez. De weg loopt langs een stuk of acht pointes, de ene nog mooier dan de andere. Wij bezochten onder andere de Pointe de Castelmaur en de (mooiere) Pointe de Brézellec. Het was er niet zo druk, je hebt er een prachtig uitzicht over de rotsachtige kust en er zijn heerlijke wandelpaden. (Maar die zijn er overal langs de kust. De wandelroute GR34 volgt zelfs de hele kustlijn.)
Montagnes Noires: mooi maar druk
We besloten onze reis met twee trips naar het binnenland van Finistère. Eerst gingen we naar de Montagnes Noires. We reden van Briec via onder andere Châteauneuf-du-Faou, Spézet, Gourin en Scaër naar Rosporden. Het is een aardig gebied, maar de wegen zijn erg druk. Je moet echt de ‘kleine weggetjes’ opzoeken om een beetje rustig te kunnen toeren en fotograferen. Met ons navigatiesysteem lukte dat niet zo goed, maar we hebben gelukkig een heel gedetailleerde papieren kaart bij ons.
Meer teruggegeven aan de natuur
De laatste tocht voerde naar het Parc Naturel Régional d’Armorique, dat ruwweg ten oosten van Brest ligt. Het is een mooi, groen heuvelland met veel bos en bocages (velden omzoomd door heggen en muurtjes). We reden vanuit Sizun eerst in zuidelijke richting naar Huelgoat. Onderweg keken we lang rond bij de Montagne St.-Michel en het aanpalende Réservoir de St.-Michel. Dat laatste is een stuwmeer dat ooit is aangelegd voor het opwekken van elektriciteit. Maar de bijbehorende centrale is buiten gebruik en het meer lijkt te zijn ‘teruggegeven aan de natuur’.
Parc d’Armorique: de moeite waard
Een eervolle vermelding verdient het woud van Huelgoat. Een verrassend stuk natuur met onder andere mooie rotspartijen. Het wordt doorsneden door de rivier de Argent. Het is er fijn wandelen. Via Lannéannou reden we nog een stuk door het noorden van het parc om het gebied bij Sizun weer te verlaten. Een welbestede dag; het parc is echt de moeite waard. Tip: trek er vooral voldoende tijd voor uit! Wij hadden aan één dag eigenlijk niet genoeg.
Terug naar Bretagne!
Onze kennismaking met Bretagne smaakte duidelijk naar meer. We willen er beslist nog eens naartoe om de delen te bekijken die we nog niet hebben bezocht. Daarbij ruimen we veel meer plaats in voor het binnenland. Want als toerist ben je sterk geneigd je te beperken tot de schitterende kustlijn, terwijl het achterland ook veel te bieden heeft. Wordt dus hopelijk nog eens vervolgd…
Foto’s van Bretagne
Hieronder ziet u wat foto’s van Bretagne.
